Wandelingetje...

Hallo,

tijdens de voorbije week hebben we kunnen gebruik maken van de tijdelijk opwarming van de aardbol om in de piste te rijden en de dressuuropleiding verder te zetten in een ontspannen geest.

Vandaag was koning winter echter opnieuw het land binnengeslopen en was een wit tapijt het logische gevolg.  Voor de kindjes is dit heel leuk (nietwaar Ilias), maar voor paardjes is dit iets minder leuk daar het te gevaarlijk is om in de piste te rijden en te gevaarlijk is om met de auto te rijden naar de overdekte piste.

Dan maar iets uitgebreider als anders toiletteren en als het iets of wat gaat op wandeling...

Het eerste verloopt heel goed en we trainen nog eens extra op het geven van de achtervoeten. Folie accepteert dit nog niet helemaal, want ze trapt (in tegenstelling tot de voorbenen) nog steeds stevig na als ik haar achterbeen probeer op te tillen om de hoeven uit te krabben.  Stap voor stap zal het wel lukken, net zoals met de voorbenen..

Dan maar op wandeling.  Gezien het bij mijn weten de eerste keer is dat ik met haar aan de koord op de baan ga, verkies ik eerst naar het einde van de straat te gaan, waar ik weet dat er geen moeilijke hindernissen zijn.  Dit verloopt dan ook vlekkeloos en vijf minuten later hebben we het einde van de straat bereikt.  Gezien deze hier doodloopt, maken we rechtsommekeer om de andere kant te proberen.

Een paar meter voorbij het erf van Brecht, is de eerste hindernis : 2 honden die aan hun hek staan te blaffen alsof er net een bus katten afgestapt is.  Ik kan er echter met voldoende beheersing de rust inhouden en Folie overtuigen om verder te gaan en zich niets aan te trekken van de dwaze honden.  Enkele meters voorbij het hek van de honden is Folie al terug vredig aan het stappen en aandachtig en nieuwsgierig naar alles en noch wat rond te kijken.

Een beetje verder maakt de straat een bocht van 90° en net om de bocht komt Folie plots tot stilstand.  Niet goed wetende waarom ze dit doet, probeer ik haar meteen terug aan te sporen om verder op stap te gaan.  Gehoorzaam als ze is zet ze zich terug in stap, maar ik voel dat het niet met haar volle goesting is.  Wanneer ik echter terug voor mij uitkijk, begrijp ik meteen van waar haar ongerustheid komt.

Een wei met daarop een tiental ezeltjes.  Ik laat me echter niet van streek brengen en stap resoluut door.  Mijnheer Ezel heeft het er echter niet zo op begrepen.  Als Folie ongeveer op zijn hoogte staat begint de grootste van de Ezels (zowel letterlijk als figuurlijk) plots te balken.  Je kan je misschien voorstellen wat dit bij Folie als reactie losweekte...

Ja, een plotse zijstap die ik nog net kon opvangen voor ze weg zou sprinten.  Mezelf dwingend om rustig te blijven, probeerde ik dit duidelijk te maken aan Folie, wat ze gelukkig ook deed.  Bovendien lag er verderop nog wat sneeuw op de baan en daarom besliste ik voorzichtig terug te keren van waar we gekomen waren.

Mijnheer Ezel bleef echter gezellig verder balken alsof hij een babbeltje wenste te maken met Folie.  Zij was er echter niet op gesteld en volgde me haastig.  Eens de bocht voorbij, kwam ze terug tot rust.  Tot ....  bij de honden natuurlijk.  Gelukkig ging ze hier snel aan voorbij en konden we gezellig nakeuvelen over onze opgedanen emoties tijdens het uitkrabben van de hoeven.  Toen slaagde ik er net niet in om de achterbenen op te nemen.  Volgende keer beter.

Tot later,
Nico