Tweemaal in het zand gebeten...

Hallo allemaal,

nu de sneeuw weggedooid is zijn sommigen treurig bij het afscheid van het witte tapijt, anderen zijn echter blij dat we met onze trouwe viervoeter nogmaals aan het werk kunnen gaan.

Bij dit prachtige ochtendzonnetje was het leuk om Folie op de van te zetten om in de manegepiste te gaan trainen.  Gezien we door de slechte weersomstandigheden tijdens de vorige weken Folie dikwijls op de van geladen hebben, verliep het dit maal niet anders.  Vlot dus.  Enfin, iets minder vlot dan dinsdag, want vandaag heeft Folie voor de verandering aan de rechter zijde van de van gestaan.  Misschien een detail denkt u, maar er zijn zo van die paarden die dit niet gewoon zijn en als ze niet aan hun gewone kant staan, ze bij de eerste bocht op hun gat liggen.  Dit willen we vermijden en dus is afwisselen de boodschap.

Eens aangekomen wordt Folie opgezadelt en geeft ze blijk van veel goesting om in de piste te gaan.  Zo gezegd, zo gedaan en daar gaat Folie aan de longe op een rustige doch ondersteunde tred.  Bij het aangalopperen gaat ze echter heel enthousiast te keer en ben ik blij dat ze dit nu doet en niet straks...

Folie is nu rustig en we kunnen dan ook opstijgen.  Brecht is vol vertrouwen en laat mij dan ook doen, gezien ze dinsdag zo braaf als een lammetje was.  Het opstijgen verloopt goed, doch de ruiter gaat noch voor de eerst bocht zwaar in de fout : te veel benen !!!!  Hierdoor verschiet Folie zich een bult en vangt een rodeo van het hoogste niveau aan...  Na een halve piste zie ik mij genoodzaakt uit het zadel te glijden en moeder aarde op te gaan zoeken.  Resultaat, een flinke knal tegen de grond en een natte broek en jas...

Om me de kans te laten te bekomen, neemt Brecht het even over om Folie terug het nodige vertrouwen te geven.  Ondertussen krijg ik ook de nodige wenken om mijn kemel van zojuist niet meer te herhalen zonder daarom een watje te worden.  Alles zit het hem in de juiste doseren.  Alles op z'n tijd....

Na een tiental minuten geeft Brecht mij opnieuw de teugels in handen zodat ik kan tonen of ik goed geluisterd heb.  Dit lukt bijzonder goed en het goed gevoel komt dadelijk terug.

Nu nog even op galop,...  Het aanspringen in galop met een jong paardje is blijkbaar net iets anders dan met een doorwinterd exemplaar.  Nogmaals de benen te hard in de zijkanten met als resultaat, rodeo 2 en valpartij 2.  Dit maal is de klap veel zachter en kan ik meteen terug in het zadel klimmen.

Ook deze keer probeer ik de uitbrander op de gepaste manier toe te passen en met succes.  Verschillende galopbeurten met een goed gevoel.

Samengevat : wij zijn weer vertrokken op het goede spoor.....

Tot later,

Nico (van uit een lekker warm bad om mijn wonden te likken :)