Grote Smurf bij de Galliers

Hallo beste bloglezers,

Ook dit week-end was een mix van zon na regen en omgekeerd.  Plaats van het gebeuren was de streek van Ambiorix.

Na de schitterende prestatie van Mont Le Soie, was de uitdaging om opnieuw een mooie prestatie neer te zetten groot.  Er was echter nog een ambitieuzer project in de maak...  Om dit project op het goede spoor te zetten, waren een aantal ingrediënten vooropgesteld door Brecht.

foto Simon Goorts

De ingrediënten waren :

- nette dressuurproef met pit
- fijne springproef met een kneepje peper
- natte cross met een grote dosis controle

Het eerste ingrediënt moest zaterdag namiddag in het met zon overgoten veld aan de loeiende koeien gehaald worden.  Het goede gevoel van MlS was er en ik had dan ook goede hoop om minstens even goed te scoren als twee weken terug.  De jury dacht er echter anders over en kelderde me naar het midden van de tabel op de 22e plaats op 46 deelnemers in onze reeks.  Ondanks de minder goede score was het strafpuntgehalte toch zeer respectabel.

Nog geen 40 minuten later moest het tweede ingredïent voor dit mooie gerecht gezocht worden op de hellende balkenpiste achter de tent.  Folie had er echt zin in, maar ik had moeite met het doseren ervan.  Hindernis 1  was mooi rond maar zeer hevig.  Het corrigeren van deze overdaad duurde net iets te lang en hindernis 2 kwam net iets te vroeg, waardoor de bovenste balk heel lichtjes getikt werd en tegen de vlakte ging.  Spijtig, maar we lieten ons niet van de wijs brengen, er waren er nog 7 te gaan waarvan 1 dubbele.  Deze vormden geen probleem en na de dubbel was het gevoel zo goed dat ik iets te optimistisch een zeer korte wending nam naar hindernis 8.  Folie nam een perfecte afzet, maar de uitdaging was iets te hoog gegrepen waardoor ook hier een lichte aanraking ervoor zorgde dat de bovenste balke tegen de aardbol aan ging.  8 strafpunten in een recordtijd van 52 seconden.  Snelste tijd van de reeks...  In eventing is de tijd in het springparcours echter van weinig belang daar het je niets opbrengt van sneller te zijn dan de ideale tijd.
We zakten terug naar de 28e plaats na het sprinparcours.

De les naar de toekomst is dus : liever een balk minder en enkele seconden meer....
Het gevoel was echter zeer goed en het ingrediënt was dus goed bevonden voor de wonderdrank....

Zondag was weer een dagje voor goudsmaak in de mond, wand het was vroeg opstaan geblazen.  (Enfin, voor mij viel het nog mee, daar ik pas om 9h moest crossen.  Anderen moesten reeds om 7h30 aan de start.)  Er werd echter ondanks een late avondwake met Vuurwerk om 5h40 opgestaan om het parcours nog een laatste keer af te gaan om de herkenningspunten nogmaals op te frissen en te memoriseren.
Om 8h51 was het zo ver en konden we aan het wegparcours starten.  Deze atypische fase stenmt overeen met de Fase A van vroeger die er uit bestaat dat over een tijd van 5 minuten een afstand in draf moet afgelegd worden die tevens als opwarming voor de cross dient.  10 minuutjes later is de eingelijke start van de cross dan gepland.

Ik merk dat elke keer Folie aan een nieuwe start van een cross komt ze keer op keer beter snapt wat er zal komen en ze opgewonden is aan de gedachte van de uitdagingen tegemoet te gaan, er op vertrouwend dat ik haar de juiste weg zal aangeven zodat ze er zonder kleerscheuren door zal komen.

Ook deze keer was dit het geval en konden we er samen voor zorgen dat we alle hindernissen op een foutloze wijze overwonnen met ondanks de helse regen waarin de cross afgelegd werd een mooie tijd die slechts 18 seconden verwijderd was van de ideale tijd.

Wat belangrijker was dan de tijd, was de manier waarop de hindernissen genomen werden.  Met behoud van de controle.  Dit was de grootste uitdaging die moest overwonnen worden daar in dit zeer geaccidenteerde parcours achter elke bocht een val lag waar je indien je de controle kwijt was een gevaarlijke situatie schuilde die de oorzaak van een val of een weigering kon betekenen.

Gelukkig was de controle aanwezig en konden we dankzij dit laatste ingrediënt opnieuw klimmen in de rangschikking tot een nette 13e plaats/

Nu we beschikken over alle ingrediënten, konden we samen met Brecht de toverdrank bereiden die ervoor zorgde dat we klaar zijn om de volgende uitdaging aan te gaan in de africhting.  Niveau licht beter gekend als niveau L.

Voor Folie niets nieuws, want reeds bewandeld met Brecht bij de jonge paarden, maar wel voor mezelf en Folie als combinatie.  Wat het plaatje nog mooier maakt is dat we zullen starten (zonder tegenslag) op het domein van Arville waar op hetzelfde week-end de internationale 1*, 2* en 3* doorgaat waarbij vast vele internationale topruiters aanwezig zullen zijn.

Ik weet waarover ik de komende nachten ga dromen. En ook waar we de volgende weken op gaan trainen....

We rekenen op jullie om ons te komen aanmoedigen op deze nieuwe uitdaging tijdens het week-end van 29/06 tot 01/07/2012

Eerste Podium na 1 jaar cross

Beste bloglezers,

het nieuws is niet meer vers van de pers, maar hierbij toch het relaas van een uitgeregend, maar toch vruchtbare cross-weekend in Mont le Soie.

Gezien de verre afstand hadden we ons voorgenomen om er deze keer vroeg bij te zijn en zo konden we omstreeks 12h reeds de lange rit naar de Ardense hoogtes aanvatten.
Ik herinnerde mij van vorig jaar dat de door de gps aangegeven route door een dorpskern liep die niet voor vrachtwagens toegankelijk was en daarom een grote omweg noodzaakte.  Dit zou ons deze keer niet meer voorvallen en we zouden langs de andere zijde aanrijden.  Alles verliep goed, en overtuigd over het feit dat we langs namen via de E411 moesten rijden, waren we rustig aan het brainstormen over het mooie week-end dat voor ons stond.  Toen echter de gps rond Wellin (je weet wel, de afrit om naar Kasteel Arville te gaan) aangaf dat we nog meer naar het oosten moesten, begon ik toch te twijfelen en haalde dan ook de kaart te voorschijn.  In mijn enthousiasme om naar het zuiden te gaan was ik blijkbaar iets te vroeg afgeslagen.  Om een al te lange omweg terug over Luik te vermijden beslisten we dus om langs de binnenwegen Mont le Soie te bereiken.  Voor diegenen die de streek kennen, dit betekend dus dat de weg over La Roche verliep.  Wat een natte droom is voor motorrijders is voor vrachtwagens en mobilhomes iets minder prettig.  De zon scheen echter en de uitzichten waren prachtig wat veel goed maakte.  De paarden hebben hier gelukkig niet veel van gemerkt en kwamen rustig uitgewiegd aan in het Mekka van de Cross, Mont le Soie.

foto Stal Van Eyck

De aanwezige Cross wereld was dit jaar merkelijk groter dan de vorige edities wat er voor zorgde dat de inrijpistes tamelijk druk waren, en om onnodige stress te vermijden besloot ik dus maar om de dag af te sluiten met een rustige wandeling in de prachtige en immense bossen van het domein.  Toen we terug aan de inrij piste aankwamen bleek iedereen zijn ding gedaan te hebben en was er voldoende ruimte in de paddock om de dag op een ontspannen manier af te sluiten met een algemene repetitie voor de dressuur wedstrijd van zaterdag.

In tegenstelling tot de normale wedstrijden was er dit week-end op zaterdag voor de B-ruiters enkel een dressuurproef voorzien.  De springproef zou op zondag namiddag gereden worden.  Het mag dan wel het mekka van de cross zijn, toch is dit prachtig gelegen domein niet breed gehuisvest en is de infrastructuur niet voorzien om 500 deelnemers zomaar te slikken.

Voor mij betekende dit dat de zaterdag heel rustig kon verlopen daar ik pas omstreek 17h 's avonds moest aantreden voor mijn proef.  Zaterdag morgen heb ik dan maar gebruik gemaakt van deze ruim bemeten tijd om een extra wandeling in de bossen te doen en zo de rust verder op te zoeken.

De dressuurproef was deze keer een echte test daar we sinds Waregem hoofdzakelijk op dit onderdeel gewerkt hadden om zo de kansen op betere rangschikkingen te verhogen.  De 8e plaats na dressuur was hier dan ook een mooie beloning van en een mooie uitgangspositie voor meer....

Een flinke dosis nachtrust na een ontmoeting met de Duivel (dank U Brecht) was nodig want een uitdagend parcours stond zondag ochtend op het menu.

foto Simon Goorts

Het parcours was in veel punten vergelijkbaar met het parcours van vorig jaar, wat goede herinneringen deed opborrelen.  Het verschil met vorig jaar was echter merkbaar in de manier waarop Folie de eerste hindernissen verslond.  Vorig jaar was Folie nog zeer onder de indruk van het hele gebeuren en was het evenwicht tussen motiveren en terugnemen een zeer wankel evenwicht dat kon omslaan van weigeringen in vlucht.  Nu zijn we echter beter naar elkaar toe gegroeid en begrijpen we elkaar beter.

Dit resulteerde dan ook in een mooie foutloze cross met een tijd die slechts 11 seconden verwijderd was van de ideale tijd.  Dit schitterende resultaat zorgde er dan ook voor dat ik na de Cross op een 4e plaats stond in de algemene rangschikking van reeks Bb.

De dag verliep verder rustig en Folie werd bijzonder goed verzorgd zodat ze tegen de late namiddag tussen twee wolkbreuken door kon tonen wat ze in haar marge had op het springparcours.  Ook dit onderdeel verliep vlekkeloos en dit foutloze parcours zorgde ervoor dat we op het prodium terecht kwamen op minder dan 2 punten van de 1e plaats.

U zal, beste bloglezers, dan ook wel begrijpen dat ik ondanks de talrijke wolkbreuken en waterellende die dit week-end meebracht, uitermate tevreden was van het mooie cadeau dat Folie me dit week-end gaf.

Ook Brecht moet in de bloemetjes gezet worden want hij ligt aan de bron van dit succes.  Thanks, Maestro.

Dank u ook aan de supporters die steeds langs het parcours zorgen voor de nodige aanmoedigingen wat zo veel deugd doet wanneer je hen voorbij gaat en hoort.  (zoek de trouwste supporters in de foto hierboven....)

Op het ogenblik dat ik dit bericht publiceer zijn we al terug van de Cross van Tongeren.  Het relaas van dat week-end, lees je verder hier...