Eerste rit op verplaatsing....

Dit week-end heeft Folie een kunnen genieten van een rustdag op zaterdag, die met een iets vermoeiendere werkdag gevolgd werd.

Op verplaatsing...

Op zondag was het namelijk tijd om een eerste transport op verplaatsing mee te maken. In het kader van een groepsles van het team, werden de paardjes getransporteerd naar een manege in de buurt. Voor Folie was het tijd om eens te testen of ze klaar was om geconfronteerd te worden met het aantrekken van transportbandages. De voorbenen verliepen moeiteloos, zoals te verwachten was, vermits ze de beenbeschermers nu al gewoon is tijdens het werk. De achterbenen waren echter iets gevoeliger. Maar met een beetje hulp van Nandi, was Folie te overtuigen om toch even rustig te blijven staan om zo ook de bescherming van de achterbenen te kunnen aandoen.

Transportbandages

Eens de beschermers aangebracht waren bleef Folie volledig de rust zelve en konden we naar onze paarden trailer wandelen die voor de gelegenheid voorzien werd van een nieuwe rubbervloer zodat Folie optimaal kan getransporteerd worden.

Het laden verliep vlot en binnen de 5 minuten was iedereen klaar om te vertrekken.

Na een korte rit gevolgd door de groepsles voor de andere paardjes was het tijd voor Folie om in deze onbekende omgeving het gewone werk verder te zetten.


Het longeren verliep een beetje verkrampt en ingehouden, maar na wat rondjes en de kennismaking met de rand van de piste verliep alles vlotter en kon Brecht de benen over het zadel zwaaien om in solo de rijkunst van Folie verder bij te stellen.

Het uur der waarheid...

Na zowat 20 minuutjes gaf Brecht het sein dat het grote moment voor mij aangebroken was. De veiligheidsregels in acht nemende, deed ik net zoals Brecht mijn hoofddeksel aan en kon mits een klein zetje in het zadel gelicht worden door Brecht, Folie is groter dan ik dacht, en ik ben kleiner dan Brecht. Daarom verkoos ik ook het zetje, boven het sleuren aan een zadel dat een nutteloze destabilisering van Folie als gevolg zou kunnen gegeven hebben.

Mijn eerste gevoel was een paling gevoel. Het gevoel dat je controle over iets wil hebben, terwijl je weet dat je niet mag lossen en ook niet te hard mag knijpen wat in beide gevallen zou kunnen leiden tot het ontglippen van de prooi. Na de eerste minuut kon ik me echter volledig ontspannen, en onder het deskundige advies van Brecht werden de overgangen stap-draf en draf-staf ingezet.

Kort samengevat : Zaaaaaaaaaaaaaaaaaaalig.....

Oost West, thuis best.

Na deze eerste kennismaking van deze combinatie, was het tijd om terug huiswaarts te keren. Transportbandages aantrekken (verliep vlekkeloos, vermits Folie zeer snel leert uit positieve ervaringen). Laden, verliep iets lastiger, tot de emmer wortelen uit de kast getoverd werd. Ze kon er niet snel genoeg op staan. Ze leert dus ook zeer snel aan haar buikje denken....

Na een rustige terugrit, kon iedereen met een voldaan gevoel terug op stal.

Tot later,
Nico

PS : van deze première is spijtig genoeg bij mijn weten niets op de gevoelige plaat vastgelegd, maar bij volgende gelegenheden zal dit aangepast worden om het artikel iets leuker te laten lezen.